Na een heerlijk ontbijtje hebben Manon en Finna mij naar het vliegveld gebracht, wat toch een lichtelijk stress momentje bood, doordat we in de fille hadden gestaan waren we een uur te laat bij de incheckbali, welke al bijna dicht was! Dus super snel in checken! Golftas bij de speciale bagage dumpen, waar ik bijna mijn handbagage ook was vergeten, en toen uber snel in de sprint naar de gate, waar ik afscheid heb genomen van Manon en Finna (snik). Toen moest ik sprinten naar mijn vliegtuig. Manon had me vooraf op het hart gedrukt dat ik recht regelrecht door moest lopen naar mijn vliegtuig en niet afgeleid moest zijn van alle spulletjes! Wat een straf, zag ik daar net niet een dutyfree Lancome winkel, mijn lievelings Chanel luchtje in de aanbieding en mieters veel turtels (zonder tax!). Maar helaas oogkleppen op en lopen! Ik kon zo het vliegtuig in stappen en zodra ik mijn riem dicht had geklikt gingen we ook vertrekken!

Na een heerlijk glaasje Hardy's (is dit een teken??), ben ik samen met mijn comfortkid in slaap gevallen! De vlucht ging helemaal voorspoedig en lande een halfuur eerder dan gepland. Het duurde uren voordat ik mijn koffer had, enje zag zo duidelijk het verschil tussen de Nederlanders en Canadezen. De Canadezen zijn zo heel lief en laten elkaar passeren, wachten op hun beurt etc. De Nederlanders staan opgefokt te dringen met hun karretje en elkaar om te beuken! Toen ik eindelijk mijn grote Roze koffer en mijn golftas gevuld met schoenen te pakken had kon ik die vader en moeder op zoeken! En ja hoor!! Memmie had aan al mijn eisen voldaan! Heit en Mem hielden een groot spandoek omhoog: Femke de Canadees wat ben je toch lang weg gewees!! (haha die text is gejat van een spandoek, van ome kees die uit indonesie komt toen ik naar Canada vertrok). Ik vond het helemaal leuk en was hartstikke blij! Verreisd dat ik was had ik wel zin in een lekker bakje koffie en mocht er nou net een Starbucks op Schiphol zitten..... Beter kan niet toch? Nou nee dat wouden heit en mem niet, hatsikidee doorlopen! Okee, naja parkeren op Schiphol is ook duur, dus we drinken vast onderweg wel wat. Van der Valk Emmeloord riep me al van afstanden en ik vroeg maar aan heit zullen we daar eten, ik sterf van de honger! Maar nee hoor heit was al 3 x deze week voor werk bij van der Valk geweest en had geen zin in nog een x. HU??? Maar we gaan altijd naar van der Valk Emmeloord, we zijn hoofdfinancierders! Maar lief dat ik was, wou ik niet direct mijn eisen doordringen want miss moest vader nog wel werken ofzo! Als compersatie had ik bedacht dat ik wel langs de Poiesz wou voor een italianse bol met filet american, ik stierf immers van de honger! Neee doen we strx zei memmie en vader racet zo door, hu sinds wanner wordt er niet meer aan mijn wensen gehoor gegeven??? :S

Vader racede rustig door en er stonden allemaal autos in de Wiidswâl! En in de tuin stond Pake Lubbert, Pakke Douwe, Beppe Cilia, Frank, Mirjam, Rebecca, Tante Corrie, Ome Johan en tante Julia. Er hing de Canadeze vlag en Friese vlag in de tuin en ik schrok zo ontzettend van al deze lieve mensen die allemaal voor mij gekomen waren!! Het was dus zeker een verrassing!! In de kamer hongen canadese slingers (jaaaaa slingers) en ballonnen! Memmie had tompoezen van de HEMA laten maken, met een geweldige foto, van mijn geweldige ik, erop. Jammie!

En na een goddelijke krokketten lunch was ik toch toe aan een kleine powernap, heerlijk in mijn dromeland verzakt, kreeg ik de volgende shock van mijn leven! Tante Agnes stond aan mijn bed! Verrassing!! En ik heb een Fantastische mok gekregen, met de tekst erop een lekkere snoepkont, maar er staat niet bij of ik een lekkere snoepkont ben of heb.....

Nou na even heerlijk bijgekletst te hebben, (Marije heeft eindelijk haar rijbewijs gehaald, GEFELICITEERD!) moest ik me als een speerdouchen en mooi maken, mooi, wat is mooi?? Ik weet niets meer van mode, dus maar snel wat uit de kast gegrepen! Nee niet haren fohnen ook al vind memmie dat zo mooi, dat is zoveel werk! Lekker mee als pauper Canadees naar de pannenkoekenboot! Een Nederlandse pannenkoek, met Nederlandse kaas, daar waar ik me 11 weken op heb verheugd! Heerlijk! En omdat het mijn feestje was mocht ik als eerst naar binnen! Midden in mijn betoog tegen vader over hoe gevaarlijk die trap wel niet is, hoe bang ik elke keer wel niet ben om naar beneden te stuiteren, roept oppeens een heeeele knappe jongen: hee jij daar!

Heb ik sjans??

Neeeeee daar aan dat tafeltje, zatten de 2 mooiste jongens die ik me maar kan wensen!! Jippie!!! Wat een geluk, mijn mooiboys!!

Ik heb dus een fantastische dag gehad! Met veel lieve mensen en veel mooie kadotjes! En ook nog veel welkomsthuiskaartjes, erg leuk! Ik wil iedereen hier heel erg voor bedanken!!

Mensen bedankt!