Maandag ochtend heb ik afscheid van Matthijs en Sofie genomen, niet te innig. Want ik was er heilig van overtuigd dat ik ze over 3 a 4 weken wel weer zou zien! Manon, Noa en Finna hebben mij naar mijn hotel gebracht, waar we mijn spulletjes hebben gebracht en waar Noa en Finna even het bed voor mij hebben in gesprongen en toen heeft Manon mij naar de sollicitatie gebracht. Wat echt downtown was en tussen de hoge gebouwen hield de GPS ermee op dus dat was even zoeken. Uiteindelijk heb ik het gevonden en de sollicitatie kon beginnen! Ik had de sollicitatie met die Hollander, een jongen, een Britse stagiair en een supervisor! Allemachtig waarom 4 mensen? Ik voelde me wel een beetje ongemakkelijk, wat een geitenkeuring.

De openingsvraag was of ik wat over mezelf wou vertellen. Uhm ik ben Femke en ik wil bij jullie werken, in februari! Wow, alle 4 vielen op dat moment van hun stoel!! (najaa bijna dan). Februari, daar hadden ze niet op gerekend, nee ze gingen uit van juli dit kon niet! Ik kon mijn woede bijna niet onderdrukken, in de vacature stond as soon as possible. Ik heb 2 mails gestuurd waarin ik de datum heb gemeld, ik heb in het telefoongesprek gezegd het is voor februari, dus het is kortdag! En bij mijn eerste zin was het gesprek al zo goed als over! Wat stom!!

Maar gelukkig hadden ze nog een kantoor in New Zealand of ik daar niet wou werken! Uhm jaaaaa!! Dat was mijn eerste droomwens, maar Nieuw Zeeland is heel duur, maar als zij dat cheap voor mij kunnen regelen. GRAAG! Dus ik werd direct voor de skype gezet met Niew Zeeland, erg ongemakkelijk ik houd al niet van webcams en dan kijken er ook nog 4 mensen toe hoe ik skype! En Nieuw Zeeland kon alleen iets voor mij regelen als ik die $800 fee betaalde, $300 visa en dan nog $1000 per maand levensonderhoud en natuurlijk geen stagevergoeding... Ok dat feest gaat dus niet door. Wat een teleurstelling, zoveel moeite voor niets!

Na het gesprek wou ik eigenlijk zo snel mogelijk naar het hotel en in een hoekje gaan zitten huilen! Maar hoe kwam ik eigenlijk bij het hotel?? Dat had ik niet nagezocht. Heel handig aangezien in het centrum van Vancouver zat en het hotel ongeveer bij het vliegveld is. Ik heb daar dus gevraagd en ik moest met de skytrain bij the waterfrontstation. Bij de waterfrontstation is ook de seabus waar ik deze zomer met Julian was dus dat kende ik wel, maar hoe kwam ik daar?? Gelukkig hadden ze daar een kaart die ik mocht hebben, hmm heb ik er toch nog iets aan overgehouden......

En dan komt nu het allerdomste wat je maar kan bedenken, ik hield de kaart op de kop en ging links ipv rechts! Ipv dat ik naar het waterfront station liep ging ik chinatown in! Waar echt de meest onfrisse figuren waren. Ik was echt bang! En alles was in het chinees er was niets meer in het engels. En dan al die junkies, mensen zonder armen en benen, zonder tanden of gewoon knetter stoned. En daar liep Annie met haar nieuwe Tommyhilfiger tasie, waar echt alles inzat wat van belang was. Mem zegt dat het goed is als je alles bij elkaar hebt, dat mijn chaos niet goed is maar dat je je spul moet centraliseren op één punt en ik luister altijd naar memmie. Dus al mijn waardevolle spullen gecentraliseerd in mijn nieuwe Tommyhilfiger tas (van $10 uit Seattle) liep ik daar in de meest onfrisse buurt van Vancouver!

Toen ik eindelijk door had hoe de kaart werkte moest ik helemaal terug lopen en vond ik een TimHortons! Omdat het half 4 was en ik nog steeds niet had gelunched, nog een beetje na bibberde van Chinatown en omdat ik eigenlijk gewoon heel verdrietig was van deze flop ben ik daar naar binnen gegaan voor een bagel en een koffie! Wat heel lekker was!

Toen ik eindelijk bekomen was van de shock liep ik bijna tegen de Vancouver lookout op (weer eens wat anders dan de Hopelookout) en ik dacht whateffahh, ik ben er nu dus hup naar boven! Studenten krijgen maarliefst $5 korting dus toen ik mijn OV op de balie slingerde vroeg die meneer waar ik vandaan kwam en of ik hier studeerde!! Oo lieve meneer ik wens dat ik mijn internship hier kan doen!! Oo maar meisje, daar weet ik wel wat op! Je daar naar toe, die mensen helpen je! Maar ga eerst snel naar boven voor de dayview ga dan zo snel als je kunt met bus 6 naar die maatschappij en kom dan terug voor de nightview. Ok bedankt!

Gelukkig heeft deze lookout een lift en was ik snel boven waar ik een fantastisch overzicht over de hele stad had, erg mooi! Beneden snel bus 6 opzoeken en toen ik de buschauffeur uitlegde waar ik moest zijn zei hij ga maar zitten ik breng je er wel! Hu maar moet ik niet kaartje kopen? Welnee ga maar zitten!! Omg downtown Vancouver en ik mag gewoon gratis met de bus? Is het mijn verleidelijke (lees dure) lancome mascara of zijn de Canadezen gewoon echt zo lief?

Toen ik eindelijk het gebouw had bereikt (ik ben de afkorting even kwijt, ik heb net al fanatiek in mijn tas zitten graaien opzoek naar het papiertje met de naam, maar dit gegraai werd niet gewaardeerd door de chinezen waarmee ik omringd ben en aangezien ik nog een chineestrauma heb kan ik niet verder zoeken!).

Anyway toen ik er eindelijk was en mijn verhaal deed, vertelde die mevrouw dat ze me pas kon helpen als ik een workingvisa had! Maar mevrouw ik ga pas een visa aanvragen als ik een stage heb anders kan ik net zo goed stage in NL lopen, nee ik moest eerst een visa hebben wou ze mij helpen!

Ach whatever, ik had toch al zoveel teleurstellingen die dag dus deze kon er ook nog wel bij...

Ik stond helemaal aan het einde van Granville en aangezien ik wel wat beweging kon gebruiken besloot ik om terug te lopen, wat eigenlijk heel leuk was! Ik heb nu heel Vancouver downtown gezien! Ik kwam langs de uitgaansgelegenheid, waar ik de bar nog zag waar ik met Julian was. Ik kwam langs een enorme Winnars, maar mijn koffer zit al zo vol! Dus daar liep ik midden in Vancouver tussen de wolkenkrabbers.

Ondanks dat ik toch niet mijn doel bereikt heb en jullie weten hoe ik ben als ik mijn doel niet bereik, het was zo mooi daar midden in de stad! Ik kan wel janken bij de gedachte dat ik daar niet kan blijven maar ik genoot van mijn wandelingetje.

Toen ik weer bij de lookout was ben ik nog een keer naar boven gegaan, WAUW VANCOUVER BY NIGHT! Het is jammer dat mijn fototoestel de fotos niet zo scherp nam maar dit was zoo mooi! Je kon zover kijken, honderden nee duizenden kleine lichtjes! Heel mooi, zeker de moeite waard!

Na dit prachtige zicht ben ik naar de waterfrontstation gegaan, waar ik een kaartje voor $3,75 voor een treinrit van 25 minuten kocht! Dat is toch goedkoop! Mijn hotel was vlakbij het vliegveld maar toch wist ik niet welke stop ik hebben moest! Toen ik een beetje wazig om me heen zat te kijken vroeg direct een mevrouw of ik mijn stop had gemist, mevrouw ik weet niet waar ik moet stoppen? Dus toen ging zij mij helpen, lief, dat is echt Canada! De mevrouw adviseerde mij om gewoon naar het vliegveld te gaan en daar de gratis shuttle bus naar het hotel nemen! En dat heb ik gedaan!

Toen ik het hotel bereikte was het inmiddels alweer 7 uur en ik stierf alweer van de honger! Tegenover het hotel zat een Italian tomato, waar met grote verlichte letters pasta stond! Omdat ik niet houd van die glibberige smurie wat je doorslikt zonder te kauwen heb ik toch besloten om mijn laatste ontdekkingsreis voor die dag te maken opzoek naar een andere vreetschuur! Zo ben ik bij abc country beland waar ik in no time mijn chicken cesar burger heb weggewerkt, het was echt heel lekker! En het kon nu nog! Toen nog even verder rondgelopen nog even in een outlet gelopen, maar die had vooral veel rommel en veel candycanes in alle smaken in de aanbieding dus toen als toetje nog maar een koffie van de Starbucks en terug naar het hotel voor een hete douche!

Manon belde in het hotel nog even, waardoor ik toch wel een beetje verdrietig werd! Ik had echt gedacht hun over 4 weken weer te zien en zo heb ik ook afscheid genomen, nu moet ik minstens tot december wachten en jullie weten, ik houd niet van wachten!

Toen alle spulletjes maar klaar gelegd voor de dag van morgen en lekker vroeg slapen. Mijn vlucht ging om 8.30 naar Chicago en je moet ong 2 a 3 uur van te voren aanwezig zijn! Ik had bedacht de shuttle bus van 6.46 te nemen, dan zou ik om 7.06 op het vliegveld zijn. Dan kon ik daar mijn laatste bagel eten bij de TimHortons en had ik tijd zat! Omdat ik al gedoucht was en alles al klaar lag had ik de wekker om 5:50 gezet, dan zou ik tijd zat hebben om me aan te kleden uit te checken. Strakke planning toch?